Sulu sedef hastalığı, üstü gümüş renginde pullarla kaplı olan kırmızı lekelerle oluşan, altta yatan nedeni tam olarak bilinmeyen bir cilt hastalığıdır. Bu hastalığın lezyonları hafif kabarık pembe kırmızı zeminde yerleşmiş, beyaz renkli iri ve parlak şekildedir. Vücutta en fazla dizleri ve dirsekleri, kulak arkasını, beli ve göbeğin etrafını etkiler. Etkilediği alanları simetrik şekilde tutar. Önceleri küçük plaklar şeklinde olup, sonradan geniş plaklar oluşabilir, hatta bazı hastalarda lezyonlar harita gibi genişler. Genellikle kaşıntısız olan lezyonlar, estetik bakımdan hastanın rahatsız olmasına neden olur. Tam olarak tedavi edilemediğinden, ilaçlarla kontrol altına alınır. Fakat bir süre sonra lezyonlar yeniden etkili olmaya başlar. Bazı hastalarda yaşam boyu az miktardaki lezyonlarla ilerleme gösterse de bazılarında tüm vücuda yayılma eğiliminde olabilir. Vücutta cilt ve eklemler dışındaki organlara herhangi bir etkisi olmaz. Kişilerde obezite, şeker hastalığı, kalp hastalığı gibi bazı hastalıklar olursa, sulu sedef hastalığı görülme riski de artar. Hastalık zaman zaman iyileşme, zaman zaman da aktivasyon dönemleriyle etkisini gösterir.

Hastalığın neden olduğu lezyonlar kabarık, pullu, sulu, oval ya da daire biçiminde olup, sınırları keskindir. Beyaz ya da gümüş renkte pullanmalar olur. Yaranın üstündeki pullar tabaka şeklinde kalkar ve beyazlaşma olur. Buna mum lekesi belirtisi denilmektedir. Pullanma olunca altında ufak kanama odakları ortaya çıkar. Bu tür yaralar hastalığın tipik belirtisi olduğu için tanısı rahat konur. Hastalığın şiddeti, ortaya çıktığı bölgeler, görünümü ve türüne göre farklılık gösterebilir. Oluşan lezyonların büyüklüğü ufak bir su damlasından başlayarak farklı boyutlarda olabilir. Bunların birleşmesiyle bütün vücudun etkilendiği sulu sedef hastalığı oluşur.

Toplumda %1-2 oranında insanları etkileyen sedef hastalığının en yaygın nedenleri arasında genetik yatkınlık ve çevresel etkenler gelmektedir. Hastalığın belirleyicisi olarak genetik etkenler kabul edilmektedir. Genetik yatkınlığı olan kişiler stres gibi etkenlerin olmasıyla daha kolay sedef hastası olabilirler. Sulu sedef hastalığının oluşmasında stres başta olmak üzere, kullanılan bazı ilaçlar, enfeksiyonlar, travmalar, kalsiyum eksikliği, güneş ışığı gibi çevresel etkenler rol oynamaktadır. Bu hastalık herhangi bir yiyeceğin tüketilmesinden dolayı oluşmaz. Bu, alerjik kökenli bir hastalık değildir. Kişinin bağışıklık sisteminin verdiği anormal bir tepki sonucunda oluşur. Sulu sedef hastalığında ciltte hücrelerin yenilenme hızında artış olur. Normalde 28 günde bir cilt hücreleri yenilenirken, sedef hastalarında bu süre 3-4 güne düşer. Bu yüzden ciltte kalınlaşma ve pullanma oluşur. Bu hastalarda dermiste bulunan damarlarda da kıvrılma ve genişleme olur. Sedef lezyonlarının kırmızı görünümü de bundan kaynaklanır.

Sedef hastalığının bulaşma özelliği yoktur. Bu nedenle hastaların diğer kişilerden soyutlanmasına gerek olmaz. Tedavide kullanılan yöntemler hastalığın şiddetine göre farklı olur. Tedavi belirtilere yönelik uygulanır. Bunun yanında sulu sedef hastalığının kişinin yaşamındaki etkileri de göz önüne alınır. Fakat hastalığın kalıcı bir tedavisi yapılamadığı için, lezyonlarda yeniden tekrarlama eğilimi olur. Tedavide hedef lezyonların sınırlı şekilde tutulması, yayılımının engellenmesi ve hastanın iyilik halinin devamının sağlanmasıdır. Her hastada farklı tedavi yolları kullanılır. Hasta ve doktor arasındaki güven de iyileşmede önemlidir. Tedavi sürecinde hastanın dışarıdan duyduğu farklı metotları doktoruna danışmadan uygulaması da uygun değildir. Sulu sedef hastalığı tedavisinde en yaygın olarak topikal tedavi uygulanır. Lezyonlara nemlendirici, pullanmayı azaltıcı merhem şeklinde ilaçlar tatbik edilir. Hastanın durumuna ve yaşına uygun ilaçlar tercih edilir. Hastalığın tedavisinde uygulanan yöntemler dışında, hastalığın etkeni belirlenmeli ve ortadan kaldırılmalıdır. Bu, sedef hastalığı tedavisinde daha önemli bir unsurdur.